اشعه ای از نور برق ولایزر نوری است که توسط آن میتوان به طرف هر شی یباندازی همان را ذوب مسازد.
عشق پددیده ای آموختنی است!!!!!!!!!!!!!!!!
روانشناس ها ، روان پزشکها ، جامعه شناس ها ، انسان شناسها و متخصصین تعلیم و تربیت در مطالعات و بررسی های بیشمارخود به این نتیجه رسیده اند که عشق واکنش آموختنی و احساسی فرا گرفتنی است . اینکه انسان چگونه دوست داشتن را می آموزد مستقیماً با توانایی یاد گیری او و به آنهایی که در محیط زندگی به او تعلیم می دهند و با نوع گسترش و پیچیدگی فرهنگ او رابطه دارد .
واقعیتهای مربوط به تاثیر یادگیری بر رفتار به ظاهر مسلم می نماید ، اما وقتی پای عشق پیش می آید حکایت دیگری است . آنچه مسلم می نماید بر رفتار اکثریت آدم ها یا هیچ اثری ندارد و یا اگر داشته باشد ، بسیار نا چیز است . رفتار اغلب ما به کونه ای است که گویا عشق آموختنی نیست بلکه خصوصیتی است که در هرآدمی به خواب رفته و در انتظار است تا در یک زمان رمز آلود آگاهی از درون بشکفد و به سطح آید . بسیاری از آدمها همه عمر را به انتظار رسیدن این زمان صبر می کنند . این سان به نظر می آید که بشتر ما آدمها از روبرو شدن با این حقیقت مسلم خوداری می کنیم که عمر خویش را در جستجو عشق می گذرانیم ، می خواهیم در عشق زندگی کنیم و می میریم بی آنگه هر گز حقیقتاً آنرا کشف کرده باشیم .
در میان ما هستند کسانی که عشق را ساختار رمانتیک و ساده لوحانه در فرهنگ ما می دانند . جمعی دیگر ، غرق در حال و هوای شاعرانه ، عشق را همه چیز می دانند ، گروهی دیگر ، اسیر تعصبات مذهبی با تاکید به تو می گوید که خدا عشق را وابستگی شدید عاطفی و احساسی به یک انسان دیگر و خیلی چیز های دیگر قلمداد می کنند .
اما گاه آدمها یی را می یابیم که هرگز عشق را مورد سوال قرار نداده اند چه رسد به آنکه تعریفش کنند . اینان به هر پیشنهادی برای اندیشیدن به عشق شدیداً اعتراض دارند . به چشم آنها عشق موضوعی برای تعمق نسیت . عشق را باید آزمود ، باید تجربه کرد . البته واقعیتی است که همه این برداشتها تا اندازه ای درست هستند ، اما این گمان که هر یک از آنها بهترین یا کاملترین برای عشق است ، ساده اندیشی است . پس هر آدمی عشق را با توجه به محدودیتهای خود تجربه می کند و به نظر نمی رسد سردر گمی و نقایص ناشی از آن را به فقدان دانش خویش از عشق نسبت دهد .
- هیچ کس نمی تواند چیزی را که مالک نیست ببخشاید . برای بخشای عشق باید عشق داشته باشی .
- هیچ کس نم تواند آنچه را نمی فهمد به دیگری بیاموزد ، برای تعلیم دوست داشتن باید عشق را بفهمی .
- هیچ کس آنچه راکه نیاموخته نمی داند ، برای آموختن عشق باید در آن زندگی کنی .
- هیچ کس در مقام تعریف از چیزی که تشخیص نمی دهد بر نمی آید ، برای تشخیص عشق باید پذیرای آن باشی .
- اطمینان کردن توام با تردید را مفهومی نیست . برای اعتماد به عشق باید به آن مومن شوی .
- هیچ کس نمی تواند آنچه را به آن تن نمی دهد بپذیرد . برای تسلیم شدن به عشق باید در مقابل عشق ضربه پذیر باشی .
-هیچ کس نمی تواند آنچه که خود را وقف آن نکرده است بزید ( زندگی کند ) . برای وقف خود به عشق باید هر آینه در عشق رشد کنی ونتوانی به ان رسید .بسیار بی حد واندازه سوخنتی وسوزاندنی محو کردنی است........باخبر باش که به آن خود را نزدیک نکنی که میسوزی عزیز !هشدار است
تریتب شده در لوا نمر دوم کندهارتوسط شـــــــــــــــــــــــــباب «زیباکی» تماس :0793529153::0700000700
